Pracuję z osobami, które doświadczają dyskomfortu psychicznego. Moi pacjenci to osoby, które czują, że czegoś im brakuje, że to co osiągnęli nie przyniosło im spełnienia, którego się spodziewali; zauważają, że w ich życiu powtarza się coś, co przynosi cierpienie. Czasami do terapii motywuje nieudany związek, brak satysfakcjonujących relacji z ludźmi, kryzys, poczucie stagnacji. Niekiedy są to objawy takie jak: lęki, problemy z jedzeniem, obniżenie nastroju, nieradzenie sobie z emocjami itd. Bywa i tak, że dopiero słysząc od lekarza „nic pani/ panu fizycznie nie dolega, to psychosomatyka”, albo: „to nerwica” pojawia się myśl, która skłania do szukania pomocy psychoterapeutycznej.

Zanim umawiam się na psychoterapię, proponuję konsultacje – to dwa lub trzy spotkania służące rozpoznaniu problemów, określeniu potrzeb i wybraniu najbardziej odpowiedniej formy pomocy.